Poète Public: donnez-moi un thème, je vous écris un poème
Dagelijks nemen duizenden mensen de metro, elk met hun eigen (levens)verhaal.
Gedurende 2 jaar installeerden De “Poètes Publics” zich in Brusselse metrostations om er de hoop, dromen, angsten, zorgen en passies van deze reizigers … te vangen in een gedicht.
Het leven zoals het is ... alleen poëtischer.
Een selectie van de gedichten, geschreven in deze 2 jaar, werd verzameld in een dichtbundel.
Deze bundel kan je aanvragen bij cathelyne
avansa-citizenne.be voor slechts 5€.
Chaque jour des milliers de gens prennent le métro transportant leur propre histoire (tranche de vie).
Pendant 2 ans les “Poètes Publics” se sont installés dans les stations de métro bruxelloises afin d’y capter l’espoir, les rêves, les angoisses, soucis et passions de ces voyageurs… pour les transformer en poème.
La vie telle qu’elle est… mais plus poétique en somme.
De tous les poèmes ayant été écrits au cours ces deux années, on a choisi quelques-un et on les a rassemblé dans un receuil.
Vous pouvez commander ce receuil cathelyne
citizenne.be (ici) au prix de 5€.
De mooiste zinnen uit de dichtbundel. Of toch niet? Oordeel zelf.
We vroegen het aan onze Poètes Publics. Benieuwd naar hun antwoord? Klik dan op de foto.
Ettelijke dagen brachten we door in verschillende Brusselse metrostations. We gingen er in gesprek met honderden reizigers. Leer een aantal onder hen wat beter kennen en ontdek het gedicht dat voor hen werd geschreven. #weareallpassengers
Geluid is belangrijk, het kan de ervaring van een ruimte helemaal bepalen. België is stil, heel anders dan Shanghai. Shanghai slaapt nooit. Weet je China is niet zwart-wit. Geloof niet wat je op tv ziet of wat je in de krant leest. Lees meer.
Goed 40 jaar geleden kreeg ik te horen dat ik bipolair ben. Ik heb een leven lang gevochten met psychiaters en dokters. Soms slikte ik zoveel medicijnen dat ik alleen maar suf was. Toch heb ik er altijd gestaan voor mijn kinderen. Lees meer.
Ik ben 30 jaar getrouwd geweest. Eerlijk gezegd, ik ben getrouwd omdat mijn moeder dat wou. Echt verliefd waren we niet. We hebben vier mooie kinderen. Twee zoons op een jaar, een in januari, de andere in december. Komt ervan God smeken om een zoon. Lees meer.
Waar komt onze kledij vandaan? We kopen, we kopen, we kopen! We kopen spullen die geen kwaliteit hebben, geen stijl. Als ik iets wil kopen, stel ik me de vraag heb ik dit nodig? En wat zijn de implicaties van mijn aankoop? Wat krijgt de persoon die het maakte ervoor? Lees meer.
Ik werk op verschillende diensten, als verpleegster, nu kom ik van de oncologie. Het is geen makkelijk beroep, we zijn soms met 3 verpleegsters voor meer dan 30 patiënten. Toch wil ik mijn werk goed doen. Het is belangrijk voor zieke mensen. Ze hebben nood aan contact, aan menselijkheid. Lees meer.
Nu werk ik voor 1 vrouw met een handicap, ze heeft het Angleman syndroom. Haar ouders hebben een stichting opgezet om voor haar te zorgen. Ik leef met haar mee, met haar dagelijks leven. Communicatie is moeilijk, ze spreekt niet, maar we schieten best goed op. Ik leer veel van dit meisje en van de context rond haar. Ik leer naar mezelf luisteren en de ideeën die ik op school kreeg los te laten of anders te gaan gebruiken. Lees meer
Ik heb me geëngageerd in het buurtcomité en ben me daar wat in verloren. De burgeractivist in mij is wakker geworden en niet meer te houden. Maak er je job van of baken het af, zei mijn man ‘je lijkt wel de minister van de wijk’. Mijn agenda stond altijd vol. Ik ben van nature geëngageerd, wil dat dingen veranderen. Lees meer.
Mijn naam is Ferangiza, dat is een Perzische naam. Het heeft verschillende betekenissen: een vreemd meisje of een zijden doek. Ik hou erg van mijn naam, maar geen idee waarom mijn ouders hem kozen. Mijn twee zonen noemen Johan en Ozodbek, Johan is de wereld en Ozodbek betekent vrij zijn. Lees meer.
Voor een opdracht voor school kom ik hier bij de OKAN klas van Anneessens Funk. Wat een diversiteit daar! Er zitten kinderen van vluchtelingen uit het Midden-Oosten, Afghanen, mensen uit Eritrea maar evenzeer Brazilianen, Roemenen. We werken aan een voorstelling op basis van de verhalen van vluchtelingen. Lees meer.
Het is het mooiste beroep ter wereld! Je staat in het hart van alle emoties, vroedvrouw is een job gedragen door gevoelens. Even mag je getuige zijn van één van de mooiste dingen in het leven, wat een privilege. Na 40 jaar huil ik soms nog mee met ouders wanneer hun kindje geboren wordt. Lees meer
Ik gruwel van het idee voor een baas te werken, van het idee dat ik mijn dag over zes maanden exact kan voorspellen: wat ik doe, waar ik zit, … neen geef mij maar avontuur. Al is er ook een keerzijde. Soms is er geen werk. Geen werk is geen inkomen. Soms wordt het spannend, maar uiteindelijk komt er altijd wel iets uit de bus. Lees meer
Voor Marjan geen pen en papier. Gewoon uit het blote hoofd een slam voor elke passant. Wat een kanjer.
Naar aanleiding van 'The international day of happiness' in maart liet Citizenne Levee, The Subway Therapist, overkomen uit New York. Levee ging in gesprek, luisterde en schonk post-its om te schrijven wat mensen kwijt willen.
Met steun van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest
AVANSA CITIZENNE vzw Vlaamsesteenweg 198, 1000 Brussel E: info
avansa-citizenne.be
