Wanneer je psychisch ziek bent, tel je niet meer mee. Goed 40 jaar geleden kreeg ik te horen dat ik bipolair ben. Ik heb een leven lang gevochten met psychiaters en dokters. Soms slikte ik zoveel medicijnen dat ik alleen maar suf was. Toch heb ik er altijd gestaan voor mijn kinderen. Ik heb een zoon uit mijn eerste huwelijk, drie dochters uit een tweede relatie. Ik heb drie mannen lief gehad, alle drie uit Marokko, maar ze konden niet meer verschillend zijn. Mijn man nu is een schat. Hij zorgt goed voor me. Ik geloofde er niet meer in, na alle teleurstellingen. Maar toen ik hem leerde kennen, merkten mijn kinderen het op, ik verzorgde me terug en liep de hele dag te glimlachen. Hij is jonger en ik herleef met hem. Ik ben 60 geworden en voel me verliefd als een tiener. Mijn kinderen zijn groot nu, ik help met hun kinderen. Ik heb altijd eerst aan hen gedacht en dan pas aan mezelf. Als ik hen zie, realiseer ik me dat ik het niet slecht heb gedaan.
