De laatste jaren is het aantal jongeren dat zich eenzaam voelt sterk gestegen.
De derdejaarsstudenten non-fictie van Narafi geven in deze vierdelige Klapbeurt een gezicht aan eenzaamheid bij jongeren.
Ze gingen mee op pad met kapster Ilse en ontmoetten zo Gaelle, Esma, Louise en Maia.
Gaelle’s mama is sinds 2016 invalide door een mislukte nekoperatie. Al die jaren heeft Gaelle voor haar gezorgd, maar dat was soms best zwaar en maakte haar vaak eenzaam. Gelukkig heeft ze een super toffe vriendengroep waar ze echte liefde en steun van krijgt.
Maia Maia werd als kind vaak aan haar lot overgelaten. Op haar 16de besloot ze weg te lopen van huis. Twee jaar later, op haar 18de, begon ze zelfstandig te wonen met hulp van het OCMW. Ze hoopt dat therapie haar kan helpen om zich minder eenzaam te voelen.
Louise voelde zich niet helemaal op haar plek tijdens haar stage. Op school en bij vrienden had ze altijd een fijne, vertrouwde omgeving. Maar op haar eerste werkplek stond ze er ineens helemaal alleen voor, en dat was best pittig.
De voorbije 2 jaar was Esma door haar lactose- en glutenintolerantie veel minder sociaal. Want ja, samenkomen met vrienden en familie draait vaak om ... samen eten. Alleen is dat is voor Esma een echte uitdaging. Daardoor trekt ze zich vaker terug en voelt ze zich soms behoorlijk alleen
Deze jonge vrouwen vertellen openhartig wat hen eenzaam maakt en wat een steun kan zijn.
Klapbeurt werd gemaakt in kader van het project Ode aan de eenzaamheid.
